Pasja
Mooi leven gehad,
Denk dat dit verhaal een mooi verhaal is voor Beauceron in Nood!
Mijn 3 e Beauceron Pasja teefje was in Frankrijk in beslag genomen door de dierenbescherming omdat ze zwaar verwaarloosd was.
En daar gaat dat helemaal anders dan hier.
Daar staat geen vast bedrag voor een hond halen uit asiel maar je geeft wat je er voor over hebt.
Mijn neef die half Frans is en daar woont mailde mij "Ik heb een Beauceron voor je gevonden voor erbij! (ik wilde er een 2e bij omdat wij een grote boeren bedrijf hebben en alle ruimte)
Ik zeg is goed hoe oud is ze want we wilde een pup!
Oh dat weet ik niet ze zit in het asiel!
Nou ik ben naar Frankrijk gereden met mijn vader mijn man had geen tijd ivm bedrijf hier.
En het was toch een rit van 750 km heen en 750 km weer terug.
Kom ik daar aan is het een Beauceron van we denken dat ze toen een maand of 8 à 9 was.
Dit was heel moeilijk inschatten want ze was veel heel veel tekort gekomen!
Maar het was meteen liefde op eerste gezicht waarom?
Omdat ze het verdriet in de ogen liet zien.
Als je hard op de grond trapte vloog ze 10 meter weg met de staart tussen haar pootjes.
Ze kwam van een man af die weduwe was en van kleinzoon een puppie kreeg hij dacht dat is leuk en gezellig maar goede oude man had niks helemaal niks met honden.
Wat ze allemaal heeft mee gemaakt daar zouden we nooit achter komen was ook helemaal niet belangrijk.
Wat wel belangrijk was dat ze bij ons een heel goed warm thuis zou krijgen als god in Frankrijk maar dan hier bij ons in Oploo.
Dus we zijn terug gereden naar huis met deze leuke lieve hond die toen nog geen naam had.
Ik heb ze toen meteen de naam gegeven Pasja dat betekend Klein en bescheiden.
Dat was ze ook maar met een heel groot hart!
Toen ik thuis kwam zal ik nooit vergeten dat was op een donderdag avond.
Baruche onze andere Beauceron begroete haar meteen heel bekommerend zo lief.
Die was toen ruim een jaar oud een teef ook.
Ik had voor die vrijdag ochtend natuurlijk al een afspraak staan met onze dierenarts om haar te laten onderzoeken.
Nou dat was niks wat ik neit verwacht had.
Ze zat vol vlooien,en wormen.
Was zwaar ondervoed.
Maar de dierenarts had meteen gezegd geef dat dier veel liefde en je krijgt er een hele fijne vriend voor terug.
We woonden toen nog even in Merselo dat duurde een half jaartje.
Het eerste jaar at ze haar eigen ontlasting.
Ze heeft ruim een jaar in haar bench nat en ontlasting gehad.
En van de 1e op de andere dag was dat over.
Dus het eerste jaar was heel veel werk.
Maar dat hadden we er graag voor over.
Ze is een trouwe maat geworden van mijn man ik was dat van onze andere hond.
Want als mijn man in èèn van onze 6 stallen zat wist ik precies in welke stal hij was want daar zat dan ons Pasja heel trouw te wachten.
Want ze kunnen niet altijd mee op stal ivm bepaalde werkzaamheden.
Als mijn man op de plaats met iemand stond te buurten ging zij op haar klomp zitten als jij wegloopt voel ik dat meteen.
Zo'n slim hondje.
Ze heeft het verdriet altijd in de ogen gehad.
Want als er visite kwam kregen we te horen wat kijkt ze zielig.
Maar ze heeft hier 8 hele goede jaren bij ons gehad.
We hebben veel voor haar over gehad ze had kanker op +/- 6 jarige leeftijd gekregen achter haar elleboog rechts voor.
Dat hebben nadat ze er last van kreeg met lopen weg laten halen.
Toen bleek het goed aardig snelgroeiend te zijn.
Nou oke daar kan ze dus wel oud mee worden dachten wij.
Dat kwam een half jaar later weer terug op dezelfde plek.
Die groeide minder snel gelukkig.
Tot ik ontdekte onder haar buik allemaal knikkers rond haar tepels etc.
Ik naar de dierenarts en op het moment dat ik hem wil laten met mijn hand waar het zap springt er 1 open.
Nou dat wil je neit mee maken hoe ene viezigheid dat was.
En ik werd helemaal verdrietig omdat ik wist dat dat niet goed zat.
Ik heb haar natuurlijk daar moeten laten.
De dierenarts zou kijken wat er nog te redden was.
Die belde meteen nadat hij klaar was, dan zit je in spanning te wachten!
Hij had de opengesprongen tumor weg kunnen halen.
Maar rest was niet te doen.
Ik heb die avond opgehaald en toen was het afwachten.
Dat heeft een 1/2 jaar ongeveer geduurd.
Zondagavond ik kom thuis ik zeg tegen mijn man waar is ons Pasja?
Waarop hij antwoordde dat weet ik niet!
Ik keek richting de stal waar een stukje tuin zit ligt ze daar tussen de planten.
Helemaal de weg kwijt.
Ik riep Pasja kom in je bench ze komt aan lopen alsof ze ladder zat was.
Ik heb natuurlijk meteen dierarts gebeld kreeg ik een vervanger die dienst had ik zeg ik wil onze eigen dierarts spreken want die weet de geschiedeins van haar.
Hij zou kijken wat hij kon regelen.
Nog geen 2 min later telefoon onze eigen dierenarts.
Hij zat op een feestje had gedronken kon niks voor ons doen morgenvroeg om 8.30 uur meteen komen kijk ik wat ik nog voor haar kan doen.
Ik zeg dat haald ze niet!
We hebben de honden binnen in hun hok gedaan om te sapen maar bij Pasja hadden we bench op gelaten en het licht op de werkplaats zodat ze wat licht had en water erbij gezet.
Nou mijn man en ik zijn naar bed gegaan om te slapen maar ja dat kwam er niet van je gaat liggen piekeren.
Het was inmiddels 1.50 uur en ik moest naar de wc die beneden is.
Ik zeg tegen mijn man zal ik gaan kijken hoe het met haar is.
Hij zegt durf je dat ik zeg ik zal wel moeten.
Ik wilde de deur van de achterbouw open doen maar de ging niet verder dan 15 cm,en daar lag ze tegen de deur aan om bij ons in de buurt te zijn.
Ze was nog warm toen ik haar daar vond!
Ik heb die ochtend meteen de dierenarts gebeld met het slechte nieuws.
Nu bleek ze omadat ik mijn verhaal deed hoe en wat er was gebeurt dat het een hersenbloeding is geweest waaraan ze is overleden.
Mijn oudste zoon van toen 9 jaar en opa hebben haar hier in de tuin een mooi plekje gegeven.
Mijn man en ik kunnen dat niet!
Daar hebben we dit jaar ons Baruche bijna 12 jaar nu ook begraven op 16 juli 2012.
Ik wilde dit verhaal graag delen om te laten zien dat een slecht leventje een goed kan worden.
Zoals Jeroen voor Beaucerons in nood ook voor elkaar wil krijgen wat hem aardig lukt. 