Zafrán
Pracht, kracht, maar toch ook zo zacht…
Het moet meer dan 10 jaar geleden zijn toen ik “de Beauceron” voor het eerst zag …
Wat kan ik zeggen? Het was liefde op het eerste gezicht. Ja, zelfs met de bijbehorende kriebels in de buik… De kracht, de vastberadenheid, de trotse uitstraling, de wilskracht die hij toont bij het werken voor zijn baas, … Wat had die verschijning toch een indruk op mij gemaakt!! Een hond zoals een hond hoort te zijn: authentiek, prachtig in al zijn eenvoud.
Nu, 10 jaar later, ben ik eindelijk de trotse eigenares van een jonge, stevige Beauceron reu Zafrán (Garos Blue L’Etoile de la Nuit), die net 1 jaar is geworden. Waarom het dan toch zo lang duurde???
Dat er bij mij een hond zou komen, was echt wel heel zeker. Van zodra ik ging samenwonen met mijn vriend, zou ik koste wat kost mijn eigen hond hebben!!! Ik ben zelf een actieve persoon en vind het heel belangrijk dat mijn hond zoveel mogelijk betrokken wordt in mijn dagelijkse leven. Ik was dus op zoek naar een kameraadje met de nodige energie en werklust. Ik twijfelde er bijgevolg niet aan dat de Beauceron in mijn levensstijl zou passen.
Wat mij echter wat afschrok, waren de verhalen i.v.m. zijn opvoeding. Uit alles wat ik hoorde en las, kon ik afleiden dat het opvoeden van de Beauceron niet altijd van een leien dakje gaat en wel wat doorzettingsvermogen vraagt. “Heeft een strenge, consequente opvoeding nodig, vraagt een baas die stevig in zijn schoenen staat, is heel laat volwassen…” Dit zijn maar enkele zaken die ik las of hoorde.
Ik had al honden thuis van toen ik 6 jaar oud was en werd door mijn ouders ook steeds op een goede manier betrokken in hun opvoeding. Ik had dus al wat ervaring en wist dat ik best wel een consequente persoon was mét het nodige geduld en een sterke wilskracht.
Toch bleef ik twijfelen of ik de Beauceron wel tot een betrouwbare, stabiele vriend zou kunnen opvoeden. Vandaar dat bij mij eerst een Border Collie in huis is gekomen. Een ras dat vooral gekend staat voor zijn ongelooflijke werklust, maar die doorgaans gemakkelijk op te voeden is. Zo werd Mauro (3j) mijn eerste hond en samen met hem heb ik ontzettend veel bijgeleerd en enorm veel ervaring opgedaan. Mau is uitgegroeid tot een stabiele, vrolijke, gehoorzame hond. Hij heeft mij het vertrouwen gegeven dat ik nodig had om voor de volle 100% voor mijn – nog steeds- o zo geliefde hondenras te gaan kiezen: de Beauceron!!
Dolgelukkig was ik dan ook toen ik vorig jaar mijn 8 weken oude pup mee naar huis mocht nemen!! Onzekerheid was er bij mij niet meer te zien. Ik wist dat ik ervoor zou gaan en dat ik het zou kunnen!!
“Wel?” hoor ik je vragen, “hoe verloopt het dan tot nu toe??”
“Wel”, zal ik je zeggen, “heel goed, maar niet zonder scheuren of deuken”. En dat mag soms wel letterlijk worden genomen...
Ik ben ontzettend gelukkig dat ik een Beauceron in huis heb en ben er ook helemaal aan verknocht. Zafrán bevestigt mijn grote liefde die ik heb voor het ras en doet mij stilaan dromen van een leven met nog meer van die knapperds aan mijn zijde. “Eén Beauceron, is geen Beauceron”, wordt wel eens gezegd. De toekomst zal het uitwijzen, maar naar mijn gevoel slaat dit de nagel op de kop!!
Mijn Zafrán is ondertussen uitgegroeid tot een stevig uit de kluiten gewassen 43 kg wegende puberhond. Het liefst is hij zo dicht mogelijk bij mij. Waar ik ga, gaat hij. Als hij maar de hele dag door stevige knuffels zou kunnen krijgen, was hij de koning te rijk!! Want ja, dat is hij: een ongelooflijk lieve, aanhankelijke knuffelbeer
Het is een kerel vol energie, maar hij heeft heel snel geleerd dat hij in huis stil en rustig moet zijn! “Enthousiasme” is zijn sleutelwoord, “dosering” staat daarentegen helemaal achteraan in zijn woordenboek… Consequent blijven, is de boodschap. Geen enkele visite heeft namelijk een meer dan 40kg wegende, opspringende hond als begroeting op zijn verlanglijstje staan…
Incasseringsvermogen én humor! Daarover moet een Beauceron-eigenaar zeker beschikken, wat mij betreft! Als ik vandaag met een gekneusde borstkas thuiskom, morgen met een paar schrammen, volgende week met een blauwe plek en binnen 2 maanden met een blauw oog, zal niemand mij vragen wie daar de oorzaak van is, maar zullen ze even smakelijk grinniken. Soms vergeet mijn lieve Zafrán wel eens hoe sterk hij is en hoeveel hij weegt. Soms vergeet hij ook even dat ik hem aan de lijn heb, zeker als hij plots een kat of een andere hond tevoorschijn ziet komen. Soms vindt hij dat hij mij zomaar op gelijk welk moment even een flinke duw mag geven, zodat de weg voor hem open ligt! Tja, zo is de Beauceron wel… Hij wil overal aan deelnemen, maar denkt er niet altijd aan dat er zoiets bestaat als “galanterie”.
Ik ervaar het opvoeden van de Beauceron vooral als de opdracht hem bewust te maken van zijn eigen lichaam en hem te leren respect te hebben voor iedereen die zijn levenspad kruist (jong, oud, klein, groot, mens, dier). Onbezonnen, overenthousiast en soms heel erg lomp, zijn immers karaktertrekken die bij de jonge Beauceron horen. Door hem duidelijk én consequent, met respect én geduld te behandelen, help je hem uitgroeien tot een prachtige, stabiele vriend voor het leven!!!
Dankjewel Ans voor dit prachtige en zeer herkenbare verhaal.
Mooi hoe jij Zafrán door zijn jonge leven loodst.
Wat er voor mij ver bovenuit steekt is de vriendschap tussen jullie, chapeau!!